تحولات معنای توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران: از طرد توسعه تا معنابخشی‌های متفاوت به آن

مقاله حاضر تلاش می‌کند سیر تحول در معنا و مفهوم توسعه پس از انقلاب اسلامی ایران را بررسی نماید. در این مقاله از نظریه گفتمان لاکلا و موفه و از تحلیل گفتمان به عنوان روش تحقیق استفاده شده ­است. این پژوهش جریان کشمکش بر سر تثبیت معنای توسعه را تحلیل نموده ­است. تحلیل گفتمان‌های توسعه پس از انقلاب نشان می‌دهد که هر گفتمان توسعه از مفصل‌بندی چند دال‌ شناور حول یک دال مرکزی تشکیل شده است. نگرش به توسعه در گفتمان‌های پس از انقلاب متنوع است و خصلتی کاملاً تخاصم­آمیز دارد. بنابراین خصلت انکارنشدنی معنا و مفهوم توسعه پس از انقلاب اسلامی، تخاصم­آمیز بودن آن‌هاست، به­طوری ­که منازعه عنصر تعیین­کنندۀ توسعه بوده ­است. منازعه میان گفتمان‌های توسعه پس از انقلاب اسلامی نشان می­دهد که نمی­توان اصول ناب و دقیقی برای توسعه ترسیم کرد که به زایش یک برداشت خاص از توسعه منجر شود. در قلمرو توسعه پس از انقلاب اسلامی، هویت مایی و آن‌هایی شکل گرفته ­است؛ مایی و آن‌هایی که کاملاً خصلت طرد و کنار­گذاری دارند